Een kijkje in de wasmanden van...

 Supergoof natuurlijk!  Een geweldige ochtendsessie dus eerst maar een reeks foto's want daar kijk ik zelf ook altijd het eerste naar.

 Maar veel van die quilts heb je vast al gezien op Supergoofs eigen blog.  Voor mij had het daarom de volgende toegevoegde waarde :

Ik heb allerlei dingen geleerd (of herbevestigd gekregen) :


* Maak je quilt vooral zo zoals je het zelf prettig vindt; met of zonder strijken, met of zonder voorwassen etc.
* Laat het vooral lekker groeien; je hoeft niet alles vooraf te plannen.  Dat was eigenlijk iets wat ik nodig had.  Als ik aan Dear Jane begin, koop ik dan zoveel meter achtergrondstof of maak ik het van allemaal verschillende?  Aan de Supergoof-quilts die over m'n schoot gingen zag ik dat allemaal verschillende ook heel mooi kan zijn.  Bovendien is dat volgens Supergoof veel minder saai tijdens het quilten en dat geloof ik best.
* Speel ook eens niet op veilig.  Supergoof werkt niet met een daglichtlamp en dat levert een volgende dag wel eens vreemde combinaties op.  Tot voor kort was ze niet op de hoogte van het bestaan van op elkaar afgestemde series dus zie je dat ook niet terug in haar quilts.  Ook een blok wat niet helemaal gelukt is gaat gewoon in een quilt; het blijft een leerproces.  Dat laatste met minder geslaagde blokken doe ik ook maar met stofkeuze durf ik nog wel eens op heel veilig te spelen met jellyrolls e.d.
* Een quilt maken en dan later blokken in rijen aan elkaar zetten is best saai.  Of het nu vingerhoedjes waren of een Dear Jane, Supergoof zorgt dat ze tussen het maken van blokken door al een stuk aan elkaar zet.
*Geweldige tip voor de vingerhoedjes.  Ze knipte er een viertal en verdeelde die vingerhoedjes dan over 2 tassen een voor nu en een voor later.  Vond ze te weinig variatie dan voegde ze de tweede tas toe.

Ik heb weer een paar aardige mensen extra leren kennen.

Voor veel dingen een feest van herkenning;
* de quilts die je nu van wat dichterbij ziet en opeens langskomen over je schoot
* he dat lapje heb ik ook en het zit bij Supergoof in de vingerhoedjesquilt
* het met meerdere dingen tegelijk bezig zijn want dat is leuker op je blog.

Ik werd door de verhalen die bij de quilts horen meer geraakt dan ik verwacht had.  Verhaaltjes van Supergoof zijn vaak erg persoonlijk maar op een bepaalde manier heel herkenbaar.  Zelf zit ik ook al een tijdje in een emotionele achtbaan en regelmatig acht ik me voor een groot gedeelte hersteld.  Het gaat ook wel steeds beter maar toch overviel het me vanmorgen.  Achteraf gezien misschien niet zo vreemd omdat quilten ook een soort therapie is.  Over die dingen schrijven op dit blog vind ik moeilijk, moeilijk omdat ik uit quilten en het lezen van quiltblogs juist zoveel leuks put en ik die twee niet met elkaar wil verbinden, moeilijk omdat het ook heel persoonlijk is en niet makkelijk uit te leggen.

Een volgende keer meer over de Parel en hoe dit bezoekje me beïnvloed heeft.